Er zijn onderzoeken naar gedaan en rapporten over geschreven. Er zijn in verschillende grote steden maatregelen genomen om een halt toe te roepen aan het uitmoorden van het zangvogelbestand door zwerfkatten. Het schijnt dat in sommige parken alle zangvogels nagenoeg verdwenen zijn door het dodelijke gedrag van de katten.
Katten zijn natuurlijk eigenlijk roofdieren en ze bezitten deze eigenschap die door veel mensen liever niet gezien wordt. En ook huiskatten die dagelijks hun portie hapklare brokken krijgen kunnen het niet laten om als ze buiten komen toch te loeren op vogels. Die lieve Minoes blijkt dan opeens een killer die zijn driften niet kan beheersen. Maar niet alleen vogels worden het dupe van deze instincten ook muizen, ratten en andere kleine kruipers komen aan de beurt.
Aan de rand van het weiland waar af en toe koeien en schapen grazen staat langs de beek een heel oude boom. Aan de duidelijke littekens op zijn stam te zien was de boom in het verleden regelmatig gebruikt om de draden van de afrastering aan te spannen. Diepe horizontale insnijdingen in de schors toonden de gebruikswaarde van de boom.
De boom is misschien wel honderd jaar oud en is wel een meter dik. De grove gekerfde stam doet enigszins aan een eik denken. Maar de kroon is veel grilliger. Het is een soort pistacheboom.
Op een hoogte van een meter of drie is de stam gevorkt en zware takken reiken een tiental meters naar de hemel.
Er leven heel veel eekhoorns in Turkije. De grijze, in Europa uit Amerika geïmporteerde bruine verjagende, eekhoorn ben ik op het schiereiland van Bodrum nog niet tegengekomen. Het was november en in deze pistache die al tamelijk veel blad verloren had zag ik in de ene tand van de vork twee eekhoorns onrustig heen en weer schieten. Onraad!
Ik zocht een plekje waar ik even kon gaan zitten om te ontdekken wat er loos was. Vaak beginnen de eekhoorns bij gevaar te keffen, als een soort schoothondje, maar misschien doen ze dat alleen als er jongen zijn om die te waarschuwen.
In de andere tand van de vork ontdekte ik een grote grijze kat. Die had het zich gemakkelijk gemaakt en lag de boel stilletjes te observeren. De eekhoorns hadden hem al lang ontdekt en het leek er op dat ze hem aan het uitdagen waren. Ze kwamen dichterbij en renden dan weer snel weg. Nog dichterbij. De kat kon zich niet beheersen. Hij stond op en kromde zijn rug. Maakte zich klaar voor de sprong. Maar net daarvoor verdween de eekhoorn weer. Dat ging zo een aantal keren. Misschien had de kat ervaring of wist hij gewoon dat hij ze niet achterna hoefde te gaan. Geen enkele kans daar hoog in die boom. Maar de eekhoorns lieten hem niet met rust. Tot op anderhalve meter kwamen ze soms. Dan stond de kat weer op en....
Na een half uurtje had ik het wel gezien. En juist op dat ogenblik scheen de kat in te zien dat zijn missie geen succes op zou leveren. Hij klom naar beneden, uit de boom en verdween in het gras langs de beek.
Afgelopen dinsdagmorgen zat ik in mijn werkkamer achter mijn laptop. De deur naar de gang stond open. Het was prachtig weer en ook de deuren naar het terras stonden open.
Op een gegeven moment richtte ik mijn hoofd op en zag een eekhoorn door de deuropening naar binnen trippelen. Door de gang en naar de keuken. Ik weet dat een eekhoorn in huis onaangename gevolgen kan hebben, opengeknaagde etenswaren en kapotte snoeren om maar iets te noemen.
Ik liep naar de keuken en zag het diertje wegschieten achter de koelkast. Onze kat die ergens in de kamer lag te soezen had in de gaten dat er iets stond te gebeuren. Ze kwam achter me aan. En toen kwam de eekhoorn achter de koelkast vandaan.
Onze kat draaide zich vliegensvlug om en vluchtte de trap op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten